Australie, Perth, is en blijft een zeer gemakkelijke, laidback en een zeer vriendelijke stad, waar het als Australische burger zeer goed te vertoeven is, maar niet tot mijn reiswensen en ambities aanspreekt. Voordat ik verder ga op Perth, blik ik eerst nog even terug op mijn laatste en tevenseen van mijn mooisteweken in Azie.

In Kuala Lumperkwamen Alex en ik tot bezinning om onze laatste week op een van de mooiste eilanden van Maleisie door te brengen. Na, eindelijk een normale busrit te hebben gehad, kwamen wij verdwaasd aan in Mercing rond 05.00 uur in de ochtend. Na hier en daar wat rond gevraagd te hebben, werden we begeleidt door een vaag mannetje (werknemer van onze ferry)op een scooter die ons naadloos ineen vreemd restaurantje drukte en werden we verzocht thee te bestellen. Daar in het restaurantje ontmoeten wij Martin, een Zwitserse jongen, die ooknet aan zijn opgedrongen thee was begonnen. Het eerst wat hij zei; '' je moet hier die thee hebben, schijnt erg goed te zijn'' waarop wij zeiden; '' is al besteld'' en kwamen wij tot conclusie dat ook hij netjes begeleidt was. Op het eiland aangekomen hebben wij, met zijn drieen,een van de mooiste huisjes aan het strand uitgezocht, uitgepakt en ons eerste biertje gepakt, zonder begeleiding.

Wat een eiland, ik dacht dat Mabul mooi was, maar dit was echt. (Mocht het nog steeds zo fantastisch regenen in NL en baal je nog steeds van je baan, kijk danNIETnaar de twee nieuw toegevoegde foto's in map Borneo. Voor de mensen die een leuk filmpje in NL hebben gemaakt om mij jaloers te maken, KIJK)

Na een zeer rustige eerste dag, waren we weertoe aan wat actie. Zo zijn wij aan een onvoorbereide hiking begonnen naar een van de mooiste stranden van het eiland. Door jungle, langs verschillende verlaten strandjes liepen we daar in onze zwembroek en droegen wij slippers. Aangekomen op het fantastisch strand, onder de striemen, wonden en een certificaat voor snelcursus abseilen en cliff (mis)springen, hebben we ons laten vallen in hetwitte zand met het blauwe water aan onze voeten. Datmooie momentje duurde zo'n 30 seconden want we werdenbelaagd door de zandflooien waardoorwe nergens meer konden liggen ofzitten en dus genoodzaakt waren afgepeigerdterug te lopen.s'Avonds onzepijnen op een fantastisch strandfeestje weggedronken en wakker geworden met nieuwe ideeen.

Vanuit onze huisje liepen wij de zee inmet een wat laconieke ofarrogantehoudingbetreft het snorkelgehalte hier, gezien wij van de Sipadan eilanden kwamen, dachten wij hier niet iets aan te treffen wat overtreffender was dan Sipadan.Daarin hadden wij ook gelijk, maar we zagen na enkele minutenalde eerste schildpadden, maar ook de eerste haaien. Ik riep vervolgens Alex en we doken weer naar de haaien. Het verraste onsdat de haaien nog steeds op dezelfde plek waren. Vervolgens kwamen we er achter dat een al dood was en de ander nog steeds verstrengeld was in een visnet en Alex mij aankeek... Sinds Zuid Africa ben ik enigzins een haai activist geworden en loop ik steeds het verhaal te verkondigen dat ze niet agressief zijn, beschermd moeten worden en ik zonder pardon graag met ze zwem... Dat denk ik nog steeds, maar dachttoen wel; ''ik met mijn grote bek''vervolgens ben ik naarhet restaurantje gerend, schaar geleend en heb toch de vishaak en het netuit zijn bek gekregen en de haai kunnen bevrijden(als dat geen daad bij het woord voegen is..)En dit was dan ook echt een van mijn mooiste dier/mens ervaringen ooit...Dus trots als pauw vertelden wij sávonds op het strandfeest dat wij een haai van 6 meter hebben bevrijd met een nagelschaartje!

Vele strandfeesten beleefd, vele mensen leren kennen en wat schildpadden,hebben we toch afscheid van het eiland enelkaar moeten nemen en heb ik de laatste avond nogmet Martin in Singaporedoorgebracht.

Aangekomen in Perth, waar ik eerst volledig gestript werd bij de douna, mijnbackpack weer opnieuw in mocht pakken en een waarschuwing kreeg voor mijn foutje op het registratie formuliertje.Ben ik beland in mijnhostel waar de voertaal Duits enFrans is, uitgepakt en vervolgens de stad in gedoken. Na een aantal dagen hard moeten wennen aan het weer (18 graden en regen), de mensen en het moderne en beschaade levenben ik dan eindelijk geklimatiseerd aan het leven in OZ.

Natwee dagen trof ik drie Itiliaanse jongens aan die eigenlijk dezelfde reis als mij maken en ook begonnen zijn in Z.A.. Elke dag maken zij voor delunch eenItiliaanse pasta en hebik het gelukelke keer aan te mogen schuiven. Na vele stranddagen door gebracht te hebben en bijna begon te denken wat voor een suf hostel dit is, bleek er eenstraatfeest/ concert te zijn naast ons hostel (achterkant, in een andere straat).Erwaren geen kaartjesmeer maar met een paar Ozzies zijn we via het dak van ons hostel, via andere daken het terrein binnen gedrongen en zijn we uit ons Dakgegaan bij een gratis blockparty/ concert van NAS.Muziek waar ik normaal geen donderaan vind, maar na zo'navontuur binnen te zijn gekomen was het feest.

Eindelijk zijn ook de plannen gemaakt en gaik donderdag of zaterdaghet echte Australie ontdekken, en beginnen we bij het Ningaloo reef...

tot de volgende,