Aan mijn verblijf in de stad Perth..(lang verhaal) en keken we weer naar een eindeloos uitzicht op weg naar zee en de outback.

Op reis en ik neem mee twee Italianen, een door hun gekochte Ford Falcon '94, campinggerei en dozen vol pasta met salsa. Dit laatste vanwege het hoge gehalte Italiaanse patriottisme.

Van Perth op weg naar Noord Australie, Darwin, aangekomen op onze eerste gratis camping in de buurt van Geraldton (WA). Gratis camping houdt in; naast een snelweg of hoofdweg, vanaf een uurtje of vijf in de ochtend een gratis wekker van de Road trains (vrachtwagens met een lengte van 36 m),tussen het droge gras en hooi en meestal geen faciliteiten. Een absolute eerste ontgroening voor het echte reizen. Ik dacht dat ik dood ging van de hooikoorts. Redelijk, met grote trek en wat opportunisme ging ik de tent in en de nacht tegemoet. Kwam ik er s'ochtends uit als een gekloond mens met vlieg en kikker. Waarvan ik tot mijn genoegen de gebolde en uitpuilende ogen van de kikker erfde en de geur van een strontvlieg. Gelukkig dachten mijn mede holbewoners er netzo over en vlogen we met eensprong naar de eerste beste openbare toiletten voor een welverdiende douche en afgemaakt met een goed ontbijtje.

Na, dit nachtavontuur zijn we vertrokken naar Den Ham en gesettelt op onze eerste betaalde camping en hebben we daar niet ver vandaan, onze eerste dolfijnen mogen begroeten.

Na het dol fijne uurtje in het water te hebben gesparteld, zaten we weer in de auto op weg naar Coral Bay voor het Ningaloo reef. Maar, eerst nog even een nachtje meepikken op een gratis camping in the middle of nowhere, maar zeer bekend onder de vliegen. Daar werden we genoodzaakt te koken, met ons gasstelletje in een klein toilet schuurtje en aten we in Alexandro's bed, de auto. We wisten dat we inmiddels behoren tot een van de strontvlieg kolonies, maar dit was echt lettelijk en figuurlijk een plaag. Ik begon inmiddels te gloven in de duivel...

Ochtend's aangekomen in Coral Bay, minder vliegen, prachtig water, strand, perfecte camping en klaar gemaakt voor de eerste snorkelbewondering van het Ningaloo reef. Eerst viel het wat tegen, maar in de middag attendeerde een ozzie ons erop, dat er zo'n 200 m verder op een shark nursery bay was. Twee seconden later (een van de voordelen van het klonen) stonden we te pootje baden met tientallen reefsharks en sting rays, geweldig! Helaas waren ze wat bang en konden we ze niet grijpen voor een foto.

Volgende dag geontbijt op paradise beach (Coral Bay) en gesnorkeld waar het dan ook echt paradijselijk mooi was en ik het Ningaloo reef herkende van de plaatjes en verhalen in voorgaande voorbereidingen. Helaas zijn we niet naar Exmouth gegaan voor meer Ningaloo reef, vanwege de vele waarschuwingen omtrent vliegen... Ondanks we toch redelijk en meerdere keren uitgebreid zijn ingewijd in de vele vliegen communities, zijn er nog miljoenen vliegen die ons letterlijk het ''ont''bijten bezorgen en ons vele nieuwe vloekwoorden bijbrengen.

Dus, naar Karijini National Park, een natuurgebied meer land inwards tussen Exmouth en Port Hedland. Eerste nacht daar heerlijk geslapen in de auto vanwege de storm. Gebroken wakker geworden en begonnen aan onze eerste hiking. Fantastisch! Afgedwaald in een kloof, uitgerust en gezwommen bij de eerste waterval. Bijgekomen en de rivier in de kloof verder gevolgd tot de volgendenatural pool. Dit pooltje wasomringd met kleine watervalletjes en allerlei gekleurd vegetatieen tevens einde van de kloof. In deze groene arena, waren wij de enige die daar zwommen en waande we ons daar echt even in de zevende hemel..

Opgefrist van de waterval en met een grote trek de pasta aangevallen (ik noem het inmiddels de ''Basta''). De dag hebben we afgesloten in een derde natural pool, wat nog mooier was dan hegeen ik hiervoor beschreven heb. Weer met verschillende watervallen......(Uit respect voor de werkende mens, hou ik nu op..) Daar in de achtste hemel gebleven tot dat de zon onderging. Iets verder op tentje opgezet en werden we verrast door de Dingo's. Na wat enge verhalen gelezen te hebben, heb ik het een en ander behoorlijk aangedikt vertaalt voor mijn Italiaanse vrienden, die vervolgens niet meer naar buiten durfde en ik heerlijk de tent voor mezelf had. Ja, lijkt lullig, maar ze hebben mij al zo vaak voor de gek gehouden dat ik deze actie echt als voltreffer beschouw en weer op gelijk voet sta met de Italiaanse Laars.

Absoluut overtref ik mezelf en heb ik inmiddels allehygiene regelsoverboord gegooid en gewend geraakt aan heel wat ongedierte. Toch in ons autoritje van Karijini naar de kust (richting Noord) evenweer wakker geschud. Dit door twee kakkerlakken (kl) die de benen van Alexandro aan het exploreren waren op de achterbank. Na een hoop gegil achter ons, kregen ook wij in de gaten wat er aan de hand was. Zo zochten de kl ook contact met onze benen. Gestopt, de kl dieper en ontvindbaar in de auto ingestuurd en weer doorgereden. Kwartier later trok Fransesco zijn voeten van de pedalen en verzocht vriendelijk de kl weer naar de achterbank te mobiliseren. Eindelijk afscheid genomen van de kl, Fransesco zijn bergschoenen en drie paar sokken aangetrokken en doorgereden naar de volgende bestemming.

Camperend op het 80 miles beach, in de buurt van Broome. Verlekkend kijken we naar de zee omdat we gewaarschuwd zijn, nu niet te gaan zwemmen. Momenteel zijn er veel haaien actief (die natuurlijk niet gevaarlijk zijn) in combinatie met de ''Salties'', de zoutwater krokodillen, die ons een bitter einde bezorgen of in iedergeval erg zuur kunnen maken. Gelukkig is hier ook iets zoet en sappigs en dat is dat elke avond, zo 25 m van ons tentje, de zeeschildpadden hun eieren leggen. Het ingraven van hun eieren en ook dit spektakel hebben wij live mogen meemaken.

Tot nu toe, OZ, geweldig en prachtig, zijn de vliegen niet onze vrienden en is dit niet kenmerkend voor OZ, maar wel voor het seizoen. Kijk ik niet meer met een downunder gevoel naar OZ maar met Sunraise opportunisme.

tot de volgende